Koning Joep! Als je kind alles zelf wil bepalen.

Als je geboren wordt, heb je niet zoveel te bepalen. Je bent totaal afhankelijk: je ouders bepalen wanneer je verschoont wordt, wanneer je geknuffeld wordt, wanneer je eten krijgt. Je bent totaal overgeleverd aan de volwassenen om je heen.
Dan wordt je ouder en ervaar je dat je invloed kunt uitoefenen; je kunt je mond dichthouden met eten; knappe ouder die daar nog iets in krijgt! Of je zegt “NEEEEE!!” als je je schoenen aan moet trekken om naar buiten te gaan. En als je dat koekje van mama niet mag? Je ervaart dat je met schreeuwen, huilen, en op de grond liggen, soms tóch het koekje mag. Langzamerhand kun je steeds meer voor jezelf regelen en word de grip op je eigen leven steeds groter.

Sommige kinderen hebben hier moeite mee en hebben het gevoel dat hun leven helemaal bepaald wordt door anderen. Zij gaan dan in de weerstand.

Zo ook Joep*. Hij wordt aangemeld omdat hij overal tegenin gaat. Heeft zijn moeder zijn rode trui klaar gelegd, wil hij zijn blauwe trui aan. Mag Joep een koekje, wil hij een snoepje. Is het tijd om te stoppen met spelen, wil hij nog langer spelen. Bedtijd? Joep is er nog niet klaar voor en is het er zeker niet mee eens. En zo gaat het de hele dag door: alles lokt bij Joep de discussie uit.

In het eerste oudergesprek vertelt zijn vermoeide moeder: “ We kunnen toch niet altijd alles maar goed vinden van Joep? Hij moet toch gewoon naar ons luisteren?”

Het antwoord op de eerste vraag is natuurlijk nee. Altijd alles maar goed vinden is niet goed voor kinderen. Als ouder moet je grenzen stellen, om kinderen veiligheid te bieden.
En het lastige van deze grenzen is, dat je ze van tijd tot tijd bij moet stellen. Want je kind wordt ouder, groeit, ontwikkeld zich en heeft andere grenzen nodig, die bij deze fase horen. Binnen deze grenzen kun je je kind wel speelruimte geven, om zelf te bepalen. Want, grip op je eigen leven, is ook iets wat je moet ontwikkelen en waar je in moet groeien.

Joep laat in mijn praktijk duidelijk zien waar zijn behoefte ligt: hij is de koning. En iedereen in het koninkrijk moet doen wat Joep wil. Alle dieren liggen aan zijn voeten en doen hun best het tempo van Joep bij te benen. Want, veeleisend is hij wel, koning Joep. Met de mantel op zijn schouders, de kroon op zijn hoofd en de staf in zijn hand staat hij op de zandtafel bevelen te geven aan al zijn onderdanigen.
Ondertussen krijgt Joep thuis van zijn ouders meer keuzevrijheid.
Joep mag nu bijvoorbeeld uit twee setjes kleding kiezen, schept zelf de hoeveelheid eten op die hij denkt dat er in zijn buik past. Ouders laten Joep meer ervaren wat de consequenties zijn; als je zonder jas naar buiten gaat, heb je het koud. Als je niet eet, heb je honger. Zo leert Joep kiezen voor dat wat goed voor hem is.

De weerstand bij Joep wordt steeds minder; de behoefte om zijn eigen leven te regelen wordt vervult.

Wat mag jouw kind zelf bepalen? Wat zijn jouw grenzen en welke keuzemogelijkheden heeft jouw kind binnen deze grenzen?

*Joep, is niet ‘Joep’ zijn echte naam i.v.m. privacy redenen. ‘Joep’ en zijn ouders hebben toestemming gegeven voor het schrijven van dit blog.